یا حضرت دلبر ...

به نام خدای دلهای شکسته ...

للحق طرح نوشت : ای ارباب جان ، بنده هایی هستیم که فقط تو را زمان تورم و گرانی یاد کردیم ، و آقایمان را فقط در گرفتاری ها متستغیث بودیم ... این دعاها هم معلوم نیست آیا از دل است یا که از سر خیرخواهی برای دنیایمان ... آقا جان می ترسم از روزی که نامه فدایت شوم را با فونت کوفی تایپ کنم ، و بشوم مسبب تکرار تاریخ ... آقا جان ، تو دعا کن ، ایمانم ، به تو اینقدر شود ، که وقتی می گویی : انا المهدی ، من هم لبیک گویان سرم را ارزانی ات کنم ... راستی دلبر من ، تولدت مبارک ، انشالله پا برسد تا ظهورت ، حیاتی داشته باشم ، تا دیدار روی تو اربابم ،را به دیدگانم هدیه کنم ، تا حداقل حق این چشم ها هم اداء شود ... آقا جان می دانم صدایم را می شنوی ، و جواب سلامم را می دهی ... چه کنم ، گوشهایم مذنب است ، که طنین خوش صدایت را حس نمی کند ... مرا ببخش ... آقا جان ، لحظه حرف زدن با تو ، دیوانه می شوم ... انگار قلبم از سینه بیرون می خواهد بیاید ... قانون جاذبه هم در مقابل وجود تو کم می آورد و احساس عجز می کند ... نمی دانم حق روز تولدت را چگونه اداء کنم ... آقا جان می دانم ، تحفه ای ندارم که نثارت کنم ... حداقل اجازه بده ، در راهت ، خودم را تکه تکه کنم ... نمی دانم چه دارم می گویم ... مثل یک آدم مست لا یعقل ، حرفهایم را زدم ...

آقا جان ، این بی قابل طرح را هم ضمیمه دارایی هایم برای تو می کنم ... امیدوارم از من قبول بفرمایی ...

از طرف یک بدبخت فلک زده بینوای بیچاره ، که دستش از همه جا کوتاه است و دل به کرم شما و خاندانتان خوش کرده ...

کمی بی ربط : 

آقا جان ، می خواهم برسم ، به خدایت ، به شما ، از همه جا دل ببریدم ، که فقط دردم و درمان تو دوایی ، ای گل زهرا ، نیم نگاهی ... که اگر ، حاجت بنده ، تو برآورده، کردی و این دل ز عطایت ، مست نمایی ، دگر این جان به نثارت بنماییم ...

یاعلی ....

التماس دعا ...